Althans...Als contrast voor het grijze saaie gedelte.
Ik wilde eigenlijk niet verder met het grijze. Het begon me een beetje tegen te staan. Ik wist niet hoe ik er mee verder moest. Het is niet meer mij. Ook al klinkt dat raar.
Vorig (school)jaar bij het Dagboek had ik dit ook. Alleen toen kwam ik er pas in de week voor de beoordeling achter. Dat het eigenlijk helemaal niet meer over mij ging. Iets wat er in de loop van de weken was ingeslopen.
En wat ik nu op tijd bij mezelf heb ontdekt.
Ik woon al 15 jaar in deze straat. En dat doe ik al 15 jaar met veel plezier. Daar wil ik nu eigenlijk iets mee gaan doen. Als contrast van het grijze/saaie/gesloten. Laten zien wat er achter de voorkant van de straat gebeurd. Dat het wel degelijk leuk en gezellig is. En ook kleurrijk. Dat het geen depressieve straat is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten